Tunele Wiki
Advertisement
Malunek starożytnych

Malunek przedstawiający wewnętrzny świat, Drugie Słońce oraz Starożytnych, znaleziony przez doktora Burrowsa w ruinach w Głębi.

Ogród Drugiego Słońca - położona prawdopodobnie na głębokości ok. 2900 km pod powierzchnią Ziemi przestrzeń, będąca strefą pośrednią pomiędzy płaszczem ziemskim a Drugim Słońcem - bardzo małą gwiazdą, znajdującą się we wnętrzu Ziemi, na miejscu, w którym według oficjalnych danych położone jest jądro ziemskie. Owa powstała w czasie formowania się Układu Słonecznego gwiazda znajduje się prawdopodobnie w odległości na tyle dużej od powierzchni wewnętrznej płaszcza, że równoważy siłę grawitacyjną Ziemi, co skutkuje tym, że Ziemia nie przyciąga Drugiego Słońca i vice versa. Energia którą wytwarza Drugie Słońce pozwala na istnienie w Ogrodzie ekosystemu podobnego do tego, który panuje w zewnętrznym świecie. Nie zmieniający się klimat, wysokie temperatury, duża wilgotność - to wszystko pozwala na istnienie bogatej flory i fauny, szczeliny łączące Ogród z powierzchnią Ziemi zaś pozwalają na przemieszczanie się organizmów żywych pomiędzy tymi dwoma światami.

Historia Ogrodu Drugiego Słońca[]

Nie wiadomo w jaki sposób narodził się Ogród Drugiego Słońca ani też Drugie Słońce, nie wiadomo także w jaki sposób Drugie Słońce wytwarza energię. Nie możliwe jest aby Słońce te wytwarzało energię, jak inne gwiazdy, tj. podczas przemian wodoru w hel, gdyż Drugie Słońce ma zbyt małą masę, aby takowe w nim zachodziły. Powstanie tejże gwiazdy jest zapewne związane z narodzinami Ziemi, które nastąpiły ok. 4,6 mld lat temu. Wtedy to z mgławicy słonecznej uformowało się Słońce (prawdziwe) oraz pozostałe ciała niebieskie, w tym Ziemia. W tamtym okresie powstająca jeszcze nasza planeta była płynną, rozgrzaną, kulą. Ok. 4,5 mld lat temu w Ziemię uderzyła mniejsza planeta - Thea, która rozpadła się, wyrzucając przy tym w kosmos znaczne ilości materii ziemskiej. Z wyrzuconego pyłu uformował się Księżyc. Po kolizji z Theą, Ziemia zaczęła stygnąć, pod wpływem grawitacji ciężkie pierwiastki opadały do jej centrum, co być może miało związek z narodzinami Drugiego Słońca.

Ludzie w Ogrodzie Drugiego Słońca[]

Hominidy w Ogrodzie Drugiego Słońca. Teoria antropogenezy Doktora Burrowsa[]

Pierwsi przodkowie ludzi pojawili się zgodnie z teorią Doktora Burrowsa kilka milionów lat temu i spokrewnieni byli z żyjącymi ówcześnie w Afryce hominidami. Być może owymi przybyszami były australopiteki, które zamieszkiwały wschodnią i południową Afrykę od 4,2 do ok. 1 mln lat temu. Panujące w Ogrodzie Drugiego Słońca warunki: ciepły i wilgotny, niezmienny klimat doprowadził do przyspieszenia procesu ewolucji i w istocie narodzin rozumnych form, które prawdopodobnie ok. 2,5 mln lat temu opuściły podziemny świat i ponownie zamieszkały w Afryce. Byli to pierwsi przedstawiciele rodzaju Homo. Znacznie bardziej rozwinięci od pokrewnych im hominidów mieli nad nimi ogromną przewagę i wkrótce rozpoczęli ekspansję.

Czasy Starożytnych[]

Kilka tysięcy lat temu, nie później niż 2,6 tys. lat p.n.e, przez Czeluść i Otchłań do Ogrodu Drugiego Słońca dostali się Starożytni - tajemniczy lud, pochodzący prawdopodobnie z Bliskiego Wschodu, który już w czasie zasiedlania podziemnego świata stał na wysokim poziomie cywilizacyjnym, który znacznie przewyższał największe dokonania Mezopotamii, Egiptu czy Grecji. Starożytni kontrolowali w tamtym czasie z pewnością wielkie połacie Bliskiego Wschodu, być może także Afryki i Eurazji, prócz tego zasiedlali także Głębię i, co pozostaje jedynie w sferze przypuszczeń, Otchłań. Wkrótce zasiedlony został także Ogród Drugiego Słońca, co umożliwiło Starożytnym kolonizację Ameryki, do której dostali się przez szczeliny, takie jak Czeluść czy Kopcąca Jean. W podziemnym świecie powstała wkrótce sieć miast, podziemne tunele, piramidy. Cywilizacja rozwijała się, dochodziło do odkryć z dziedziny matematyki, fizyki, biologii, także, dzięki komunikacji ze światem zewnętrznym, z astronomii. Poziom rozwoju Starożytnych przewyższał znacznie dokonania innych cywilizacji. Wkrótce cywilizacja z powierzchni upadła, czego echem jest być może mit o Atlantydzie. Możliwe jest, że spadkobiercami Starożytnych świata zewnętrznego byli Egipcjanie, Fenicjanie, Olmekowie itd. Bardzo mało wiadomo również o losach cywilizacji w Ogrodzie Drugiego Słońca. Izolacja i brak kontaktu ze światem zewnętrznym doprowadził do zahamowania rozwoju Starożytnych i w istocie do powolnego upadku cywilizacji.

Nowa Germania[]

Prawdopodobnie na przełomie lat 30. i 40. XX wieku do Ogrodu Drugiego Słońca przez otwory w biegunach dotarły ekspedycje III Rzeszy, które miały zbadać teorię pustej Ziemi. Niemcy przedostali się do Ogrodu Drugiego Słońca, gdzie napotkali potomków Starożytnych, którzy z nieznanych przyczyn ulegli mutacjom biologicznym, przez co ich skóra upodobniła się do kory drzewnej. Hitlerowcy bardzo szybko pokonali stawiających opór tubylców i stworzyli kolonię III Rzeszy. Przez kolejne lata osiedlali się tam Niemcy, ostatni z nich dotarli tam zaś w 1944 r. Klęska Hitlera przeświadczyła kolonistów o bezsensowności rasizmu oraz ideologii nazistowskiej. Wkrótce w Ogrodzie Drugiego Słońca powstało miasto - Nowa Germania, oraz sieć kopalń, gdzie wydobywano uran. Izolacja od świata zewnętrznego doprowadziła do opóźnienia w rozwoju kolonii. W XXI w., prawdopodobnie w 2010 r. Ogród Drugiego Słońca odkryli Styksowie, spośród których jako pierwsze dostały się tam bliźniaczki Rebeki.

Fauna[]

Bezkręgowce[]

  • Olbrzymie pchły
  • Kamuflujące ślimaki

Gady[]

Ptaki[]

  • Bajecznie ubarwione tropikalne ptaki

Ssaki[]

Advertisement